عکاسی آنالوگ

عکاسی آنالوگ اصطلاحی ست که به عکاسی با دوربین های آنالوگ یا قدیمی اشاره دارد. هرچند با قدرت و امکانات بی نظیر دوربین های دیجیتال این سبک عکاسی تا حدودی منسوخ شده است ولی همچنان طرفداران خاص خود را دارد. عکاس فیلم را داخل محفظه قرار می دهد. شروع به کادربندی میکند. دکمه شاتر را لمس کرده و جادو شروع می شود…
چرا عکاسی آنالوگ؟
وقتی وارد دنیای آنالوگ شوید ، خلاقیت تنها ابزار شماست. پس از مدتی کار با دوربین های آنالوگ متوجه خواهید شد که عکس های ثبت شده شما به طور محسوسی خلاقانه تر شده اند. هرچند دوربین های دیجیتال امروزی تکنولوژی بی نظیری به شما میدهند ولی جنس تصویر آنالوگ و نوستالژی هم ، لذتی انکار ناپذیر دارد. امروزه و با گسترش امکانات نرم افزار های ادیت و ویرایش عکس شما می توانید تمامی فیلتر های نوستالژی را داخل عکس خود اعمال کنید.
اما اگر آن را خودتان بسازید لذت بخش تر است. هرچند نتایج برحسب شرایط نور ، فیلم ، آب و هوا و حتی روحیه خودتان در هنگام عکاسی متفاوت می باشد اما لذت عکاسی آنالوگ غیر قابل انکار است. رنگ ها در عکاسی آنالوگ غنی تر و حسی دراماتیک تر دارند. دانه های سفید روی فیلم روح و شخصیت را به تصاویر اضافه می کنند و به نظر می رسد خاطرات و نوستالژی شما تداعی می شود.
روند ثبت یک عکس آنالوگ
در دوربین های آنالوگ نور بازتابی از اجسام از لنز عبور کرده و به فیلم یا نگاتیو برخورد میکند. این مهم ترین تقاوت عکاسی آنالوگ با عکاسی دیجیتال می باشد. برخلاف دوربین های دیجیتال که نور به سنسور دوربین برخورد میکند اینجا فیلم همین نقش را بازی می کند. فیلم پس از برخورد نور دچار تغییرات شیمیایی در ساختار خود می شود. این تغییرات بر روی فیلم باقی می ماند و سپس در یک اتاق تاریک این نگاتیو ها تبدیل به عکس نهایی می شوند.
در شروع راه عکاسی آنالوگ چه مشکلاتی قابل انتظار است؟
نور بیش از حد ، سوختن فیلم ، یک عکس تاریک و از دست دادن ی رول فیلم همگی فابل انتظار می باشد. اما سعی کنید تسلیم نشوید. پیش از هر چیزی به طور کامل آموزش ببینید. اصول کار با دوربین های آنالوگ را بشناسید و نگایتو ها را بر حسب شرایط نوری خود تهیه کنید. نگران نباشید حتی عکاسان حرفه ای هم ممکن است درپوش لنز را فراموش کنند!